In het bekendste advocatenkantoor van Vlaanderen, dat van Tom en Karin in de serie Thuis, wandelde deze week een sollicitant binnen met meer branie dan de liefdesbaby van voetballer Zlatan Ibrahimovic en societyfiguur Kim Kardashian. Dries van Aken was de naam, een blijver. De acteur die hem speelt: Yemi Oduwale, de voornaam spreekt u trouwens uit zoals Miami. Of we die moeten kennen? Onlangs zag u hem als een van de rugby spelende vrienden van Tristan in de alom bejubelde Eén-reeks Gevoel voor Tumor. Voor die rol moest Yemi vooral fysiek diep gaan. “Ik was echt hypermager en werkte met een personal coach om gespierder te worden. Ik moest er veel werk in steken, maar ik deed het met plezier. Trainen en op mijn voeding letten. Geen alcohol meer, gedaan met suiker. En zeven maaltijden per dag. Van die suiker heb ik echt moeten afkicken. Niet dat ik zo ongezond at, maar je voelt toch dat suiker echt overal in zit. Ik heb dat opgelost met thee. Als ik ’s avonds na het eten honger had, dronk ik thee. Dat werkt echt keigoed. Dat regime van zeven maaltijden per dag is wel niet vol te houden. En leven op thee en water is ook maar saai.”

Hete rol in ‘Familie’

Gevoel voor Tumor is niet de enige reeks waarvan u Yemi Oduwale kunt kennen. Hij maakte tijdens zijn studies drama zijn debuut op tv als figurant in de telenovelle Sara, in twee afleveringen van Witse, om daarna een vaste rol te krijgen in Binnenstebuiten, een reeks op VTM uit 2013 over een gezondheidscentrum met ook Ella Leyers. En dan vergeten we nog zijn twee maanden in Familie, die andere populaire soap. Daarin mocht hij ongegeneerd aanpappen met Rudi (Werner De Smedt), die nochtans samen was met Zjef (Jan Van den Bosch). Niet alle fans stelden het op prijs dat iemand die relatie in zwaar weer deed belanden, vertelt Yemi: “Ik heb het zelf niet gezien, maar vrienden vertelden me op een muziekfestival dat een meisje de hele tijd met de rug naar het podium kwaad naar mij stond te kijken. Ik kan alleen maar aannemen dat het was omdat ik de relatie van Rudi en Zjef had kapotgemaakt.” (lacht)

En nu is er Thuis, elke dag goed voor een miljoen kijkers, terrasjesweer of niet. Voor de in Gent wonende bescheiden jongen uit Sint-Niklaas kan het grote gevolgen hebben. “Ze hebben me gewaarschuwd voor de impact van dit programma. We zullen wel zien, ik ben op alles voorbereid. Ik zie het als een kans die ik met twee handen wil grijpen. Ik was geen vaste kijker, nee. Maar ik heb me laten briefen door mijn moeder. Die kijkt elke dag en was héél trots. Net als mijn meter.”

Stamhoofd

Eén vaststelling moeten we Yemi nog voor de voeten gooien: blijkbaar is hij dan toch niet het hoofd geworden van een stam van 175.000 Nigerianen. In 2014 trok Yemi met een cameraploeg naar Nigeria – waar zijn roots liggen – om zijn zieke grootvader en familie te bezoeken. De grootvader zag in Yemi zijn ideale opvolger als stamvader. Yemi is trouwens kort voor Adeyemi dat “de kroon waardig” betekent. De reis en het bezoek werden in een documentaire gegoten, Worthy of the Crown, op Canvas te zien. “Toen we die documentaire gingen maken, was ik gewoon nieuwsgierig. Ik was nooit ècht van plan om stamhoofd te worden, al waren er vrienden die zeiden: Wacht tot je in Afrika bent. Toen ik ter plaatse ben gegaan, stelde ik vast dat het een beetje hypocriet zou geweest zijn om die titel zomaar op te eisen. Dat zou ook niet zomaar gekund hebben. Ik was al vrij oud, ik zou echt een spoedcursus moeten gekregen hebben. Je moet opgeleid worden, een aantal tribale en spirituele proeven doorlopen, voor een speciale raad komen. Bovendien maakten vier families aanspraak op die titel en was er al jaren discussie over. Dan kun je daar moeilijk aankomen en zeggen: Ja, het is hier aan mij. Dat zou gewoon niet kloppen.”

Yemi’s grootvader is vandaag nog altijd ziek: “Voor medicatie en operaties is het te laat. Het gaat langzaam bergaf, maar hij is goed omringd. Toen ik die reis in 2014 gemaakt had en thuiskwam, dacht ik: Oké, dat hebben we gehad, nu hoef ik nooit meer terug. Nu wil ik dat wel. Ik ben in België geboren, maar Nigeria is een deel van wie ik ben. Al zie ik mezelf niet als een kleurling als ik in de spiegel kijk. Zet zestig blanke mannen rond mij en nog zie ik mezelf als een van hen. Ik ben wie ik ben, al weet ik ook dat mijn naam anders klinkt. Af en toe krijg ik wel eens de vraag waar ik vandaan kom. Dat snap ik, ik zou het ook vragen.” (lacht)

Thuis

Eén, 20.10 uur